बुलबुल (२०२०) - ज्ञात तरीही अज्ञात
रहस्यप्रधान चित्रपटांमध्ये रहस्यभेद होईपर्यंत प्रेक्षकाला कंटाळा येऊ न देणं ही दिग्दर्शकाची जबाबदारी असते. पण वेळेआधीच रहस्यभेद करून मग त्या रहस्याची कारणनिर्मिती हेच मूळ रहस्य आहे याची जाणीव न होऊ देता कथेचा शेवट पाहण्यासाठी प्रेक्षकाला खुर्चीवर खिळवून ठेवणं ह्यात दिगदर्शकाचं खर कसब पणाला लागतं. अनेक चित्रपटांसाठी गीतकार म्हणून काम करणाऱ्या अन्विता दत्त ह्यांचा दिग्दर्शक म्हणून हा पहिलाच चित्रपट पण त्यांच्या दिग्दर्शनात नवखेपणा जाणवत नाही. अनेक चित्रपटांच्या संवादलेखनाचा अनुभ थोडासा कामी आला असावा. गूढ कथासूत्रांची आवड असलेल्या अनुष्का शर्माने निर्माती म्हणून ह्या चित्रपटाची निवड केली नसती तरच नवल! एक गोष्ट सांगायला हवी कि बुलबुल हा भयपट (horror) नाही. तो एक अद्भुतपट (supernatural thriller) आहे. १९ व्या शतकाच्या उत्तरार्धाचा काळ वापरल्यामुळे चित्रपटामधून येणारे प्रसंग अधिक समर्थनीय वाटतात. चित्रपटात सर्वात जास्त अभिनय आवडला तो पाओली दामचा. लहानग्या बुलबुलशी बोलताना मत्सरासोबतच आलेला हळूवारपणा, तरूण बुलबुलशी बोलताना दाखवलेला खंवटपणा, जिथे आपली योग्यता विचारात घेतली जाणार नाही तिथे
